به بهانه پایان سریال پرمخاطب «پوست شیر»/ «در ستایش رؤیای زندگی پس از ظلم»

به گزارش جماران؛ مریم عباسی نژاد، روانپزشک در یادداشتی نوشت:

 پوستِ شیر، یک تراژدی تمام عیار، یک تصویر عریان از ظلم و پرده ای از امید و ایستادگیِ ناتمامِ مظلوم برای دادخواهی تا آخرین نفس بود.

این تصویر جادویی با ما چه کرد که در یکی از سخت ترین برهه های تاریخی، موفق شد بخش بزرگی از ایرانیان را به هم پیوند بزند؟ 

چطور توانست کاری کند که خیلی از کسانی که در اطرافمان می دیدیم قلبشان با «نعیم و لیلا» می تپید، برای «ساحل» بغض می کردند، با «محب» عصبانی می شدند، و یواشکی انتظار ادامه قصه را می‌کشیدند؟

گفته اند سینما یعنی اینکه بعد از پایان داستان، هنوز هم بی اختیار، لابلای نشخوارهای فکری ات، به سرنوشت شخصیت های قصه فیلم فکر کنی؛  تخیل کنی در کجای زندگی خودت دلت می خواست «نعیم» باشی؟ کجا دنبال فرصت هستی مثل «رضا» رفاقت کنی؟ کجا در زندگی ات همیشه «محب» بودی و سر دوراهی؟ .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

 "چرا ما نمی میریم!؟ چرا ما هنوز زنده ایم!؟" چون مقاوم شده ایم، چون پوستمان پوست شیر شده؛ چون در سخت ترین شرایط، زیباترین درام را می توانیم خلق کنیم؛ چون در ترسناک ترین روزها، می توانیم سکوت کنیم، کار کنیم و باز هم بسازیم... پوست شیر به ما نشان داد که می توان «نمُرد و ادامه داد».

می توانیم حتی اگر یک روز از زندگیمان باقی مانده باشد، ادامه بدهیم... می توانیم در ناامیدانه ترین شرایط زیست کنیم و بایستیم و باز هم رفاقت کنیم و مردانگی و زنانگی را به تمامی زندگی کنیم.

 بعد از مدت ها جادوی سینما دوباره ما را دور هم جمع کرد، جادوی سینما ما را از فکرهای مخرب و ناامیدکننده رهانید و در عوض درگیر زیبایی های شخصیت های خودش کرد.

شاید وقتی در تنهایی به مصیبت هایمان نگاه می کنیم، فکر می کنیم که خیلی زجر کشیده ایم، اما با دیدن تصویری از یک تراژدی مدرن، ترسمان از مصیبت می ریزد.دیگر نمی ترسیم از اینکه «بدشانس ترین آدم دنیا» باشیم، نمی ترسیم از اینکه «همه زندگیمون جهنم بوده باشه»...

جادوی سینما ما را در این روزگار ایران «تاب آور» می کند و یک اثر هنریِ جمعیِ ناب، ناخودآگاه حاصل روزهای به غایت تلخ و سختِ تک تکِ هنرمندانش می شود.

 ببینید این صبر و سکوت چقدر حاصلخیزتر است...

منبع: جماران

کلیدواژه: زلزله ترکیه و سوریه سریال پوست شیر پوست شیر زلزله ترکیه و سوریه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۱۰۷۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واردات کالا بهانه است؛ هدف اصلی خروج ارز از کشور است

روزنامه شرق در یادداشتی نوشت: معمولا بعد از رسانه‌ای‌شدن پرونده شرکت‌هایی که دارای تعهدات ارزی ایفانشده هستند، این سؤال در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد که چگونه امکان دارد شرکت‌ها، اعم از تولیدی یا بازرگانی برای واردات کالا از بانک مرکزی ارز دریافت کنند و نسبت به واردات کالاهای ثبت سفارش شده خود اقدام نکنند؟

از گذشته‌های نه‌چندان دور و قبل از تشدید تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا و قطع سیستم سوییفت و محدودشدن روابط کارگزاری بانک‌های ایرانی با بانک‌های خارجی، اکثر قریب به اتفاق واردکنندگان کالا، پس از اخذ پیش‌فاکتور از فروشنده خارجی و ثبت سفارش ورود کالا، برای اطمینان از دریافت کالای خود از فروشنده به بانک‌ها مراجعه و درخواست صدور اعتبارات اسنادی به نفع ذی‌نفع خارجی اعتبار می‌کردند.

بانک‌ها نیز پس از دریافت اسناد حمل کالای مطابق شرایط اعتبار اسنادی، اقدام به خرید ارز از بانک مرکزی و پرداخت آن به فروشنده از طریق بانک کارگزار خارجی می‌کردند.

با توجه به اینکه فرایند یادشده تحت قوانین منتشرشده اتاق بازرگانی بین‌المللی (یوسی‌پی، اینکوترمز و…) انجام می‌شد، احتمال قصور طرفین در ایفای تعهدات خود به طور معناداری کاهش می‌یافت.

با توجه به اینکه تا اواخر دهه ۸۰ شمسی اختلاف نرخ ارز در بازار آزاد و بانک‌ها وجود نداشت، خروج ارز از کشور مطلوبیت چندانی برای واردکنندگان کالا نداشته و در مواردی صرفا اقدام به گران‌نمایی کالای خود و کسب سود بیشتر می‌کردند که در نهایت این گران‌نمایی نیز قیمت تمام‌شده کالا را افزایش می‌داد و متأسفانه ضمن اینکه واردکننده مالیات کمتری به جهت کمترشدن فاصله قیمت تمام‌شده خرید کالا و فروش آن در بازار و شناسایی سود ریالی کمتر در اظهارنامه مالیاتی خود، پرداخت می‌کرد، مصرف‌کننده نهایی نیز قیمت بالاتری بابت خرید کالا پرداخت می‌کرد. در واقع به علت گران‌نمایی، علاوه بر سود ریالی، بخشی از سود ارزی نیز بدون پرداخت مالیات نصیب واردکننده می‌شد.

در شرایط اقتصادی آن سال‌ها بیشترین خطر موجود در فرایند یادشده متوجه بانک‌ها بوده و زمانی پدید می‌آمد که واردکننده کالا در سرسید پرداخت اعتبار اسنادی، نسبت به تأمین وجه ریالی، برای خرید ارز از بانک مرکزی اقدام نمی‌کرد و بانک عامل به اجبار اقدام به خرید ارز از محل منابع خود کرده و موجب افزایش مطالبات معوق و رشد شاخص «ان‌پی‌ال» در بانک‌ها می‌شد.

از سال‌های آغازین دهه ۹۰ شمسی تا به امروز به علت تشدید تحریم‌ها و همچنین محدودشدن روابط کارگزاری با بانک‌های خارجی و در مقاطعی قطع سیستم سوییفت، شرکت‌ها به آرامی روی به واردات کالا از طریق حواله بازرگانی آوردند که ریسک بیشتری دارد.

بخش کوچکی از واردکنندگان به خاطر تفاوت نرخ ارز موجود در بازار آزاد و بانک‌ها (درحال‌حاضر سامانه نیما) و دیگر خلأهای کنترلی و راستی‌آزمایی موجود در کشور و همچنین انتفاع بسیار زیاد ناشی از تفاوت نرخ ارز و رانت‌های موجود در اقتصاد دولتی، اقدام به ایجاد شبکه‌ای از ذی‌نفعان واحد در داخل و خارج کشور کرده و ارز را تحت عنوان واردات کالا از کشور خارج کرده و کالایی وارد نمی‌کنند و بخشی از شرکت‌ها نیز پس از واردات از تفاوت نرخ ارز ناشی از گران‌نمایی خود استفاده می‌کنند. البته لازم به ذکر است که دراین‌میان، افراد و شرکت‌هایی نیز هستند که در هیچ‌یک از این دو گروه جای نگرفته و به طور کاملا سالم و قانونی اقدام به واردات کالاهای بازرگانی و مواد اولیه تولید می‌کنند.

در یک دهه اخیر دولت‌های مختلف به دلایل متعدد مانند کنترل قیمت کالاهای اساسی، جلوگیری از افزایش تورم کالاهای اساسی و دارو، کنترل قیمت ارز و… اقدام به تخصیص ارز ترجیحی (۱۲۲۶۰.۴۲۰۰۰ و ۲۸۵۰۰۰ ریالی) و ارز سامانه نیما برای واردات کالا می‌کردند که با وجود صحیح‌نبودن از نظر اقتصادی و تدوین مقررات نظارتی متعدد به دلایل یادشده مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد.

در واقع به علت گران‌نمایی کالا بخشی از ارز کشور به طور مستتر و تحت عنوان واردات کالا از کشور خارج شده و باعث نمایش غیرواقعی‌تر ارز تجاری کشور شده و برنامه‌ریزی سیاست‌گذاران اقتصادی کشور را تحت تأثیر می‌گذارد؛ اما با ابراز تأسف فراوان یکی از دلایل نامشهود گسترش خروج مستتر ارز، رعایت‌نشدن حلقه گم‌شده این روزهای جامعه یعنی «اخلاق» از طرف برخی از واردکنندگان کالا است.

بسیاری از این اشخاص که به نظر خودشان افراد باهوشی هستند، در این دوران سخت اقتصادی که سفره مردم به علت تورم روزبه‌روز کوچک‌تر می‌شود، فقط به فکر انتفاع خود بوده و در واقع بخشی از درآمد خود را به طور غیرمستقیم از سفره مردم برداشته و ادعای هوش بالا در بازرگانی را دارند؛ درحالی‌که دست‌شان دیگر برای همه رو شده است.

نویسینده: یونس اکبری